Konwencja o prawach dziecka załącznik

Dziecięcy Telefon Zaufania Rzecznika Praw Dziecka    800 121212

Dziecięcy Telefon Zaufania Rzecznika Praw Dziecka to bezpłatna, działająca całodobowo telefoniczna linia interwencyjna dla dzieci i młodzieży. Specyfiką Dziecięcego Telefonu Zaufania jest jego dwoisty charakter z jednej strony jest to telefon zaufania, z drugiej pełni on również rolę telefonu interwencyjnego.

Psycholodzy, pedagodzy, prawnicy udzielają niezbędnego wsparcia wszystkim dzwoniącym dzieciom. Pod numer interwencyjny osoby dorosłe mogą zgłaszać problemy dzieci lub rażące zaniedbania względem nich.

Telefon jest czynny od poniedziałku do piątku w godzinach od 8.15 do 20.00. Każdy, kto zadzwoni po godzinie 20.00 lub w dni wolne od pracy może przedstawić swój problem i zostawić numer kontaktowy. Pracownik telefonu zaufania oddzwoni następnego dnia.

Do dziecięcego telefonu zaufania najczęściej zgłaszane są sprawy dotyczące przemocy, problemów emocjonalnych, w relacjach rówieśniczych, szkolnych i rodzinnych oraz wynikających z okresu dorastania. Zespół Dziecięcego Telefonu Zaufania prowadzi także edukację upowszechniającą prawa dziecka poprzez spotkania oraz zajęcia edukacyjne.

Umiejscowienie Dziecięcego Telefonu Zaufania w strukturach Biura Rzecznika Praw Dziecka umożliwia jego konsultantom możliwość  zajmowania się problemem, monitorowanie sytuacji oraz organizowanie dalszej pomocy  w oparciu o współpracę z wieloma instytucjami.

Dziecięcy Telefon Zaufania Rzecznika Praw Dziecka swoją działalność rozpoczął 20 listopada 2008 roku, był tym samym pierwszą zrealizowaną inicjatywą Marka Michalaka po objęciu urzędu Rzecznika Praw Dziecka.

Telekomunikacja Polska jako operator telekomunikacyjny i firma zaangażowana społecznie  w pomoc dzieciom zdecydowała się wspomóc Dziecięcy Telefon Zaufania Rzecznika Praw Dziecka. Dzięki tej współpracy wszyscy dzwoniący pod numer telefonu zaufania nie ponoszą żadnych kosztów. Numer 800 12 12 12 został udostępniony na zasadach niekomercyjnych.

Przemoc ‑ogólne wskazówki dla rodziców

Drogi Rodzicu, gdy dowiadujesz się, że Twoje dziecko jest prześladowane w szkole, przeżywasz zaskoczenie i nie wiesz, co z tym faktem zrobić. Jest Ci trudno w to uwierzyć. Wydaje Ci się, że to Twoja wina i czujesz złość. Pamiętaj jednak, że Twoje dziecko przeżywa to samo i to, Ty musisz mu pomóc.

Jakie formy przemocy występują w szkole?

Przemoc może przybierać różne formy: przemocy fizycznej i przemocy psychicznej. W szkole zazwyczaj mamy do czynienia z przemocą rówieśniczą. . Niezależnie od rodzaju przemoc może stanowić ciężkie przeżycie dla dziecka i prowadzić do poważnych konsekwencji psychoemocjonalnych i somatycznych.

Jak zorientować się, że dziecko podlega przemocy w szkole?

Niektóre dzieci ukrywają problem. Być może nie chcą Cię zmartwić, albo wstydzą się. Mogą też czuć, że wina tkwi w nich samych. Takie dzieci najczęściej nie lubią szkoły. Rano przed wyjściem skarżą się na bóle głowy, gardła, gorączkę itp.

Inne sygnały świadczące o tym, że dziecko może być ofiarą przemocy szkolnej:

• nie chce wychodzić z domu albo wychodzi bardzo późno lub bardzo wcześnie;
• wraca ze szkoły później, okrężną drogą;
• wraca po lekcjach ze zranieniami i siniakami;
• ma podarte ubranie;
• znajdujesz zniszczone podręczniki i przybory szkolne;
• prosi Cię o kupno „zgubionych" (zabranych lub ukradzionych) przedmiotów;
• często „gubi" pieniądze i prosi o drobne na „składkę";
• nie chce brać do szkoły drugiego śniadania albo bierze dużo więcej niż zwykle;
• prosi o „załatwienie" zwolnienia z WF;
• kłóci się ze swoimi przyjaciółmi;
• jest ciche, izoluje się;
• jest agresywne w stosunku do innych domowników (np. rodzeństwa);
• ma gorsze wyniki w nauce;
• opuszcza pojedyncze lekcje lub wagaruje;
• ma problem ze snem lub senne koszmary, płacze w nocy.

Co możesz zrobić?

1.  Porozmawiaj z dzieckiem o szkole, co lubi, a czego nie lubi i jakich ma przyjaciół. Nie zmuszaj dziecka, aby z Tobą rozmawiało, po prostu zapewnij je, że może Ci ufać i że Ty postarasz się pomóc w rozwiązaniu wszystkich problemów. Upewnij je, że nie uczyniło niczego złego.

2.  Notuj wszystko, co zauważysz i zachęcaj dziecko, aby prowadziło pamiętnik. Dokumentuj wszystkie nieprzyjemne SMS‑y oraz e-maile.

3.  Skontaktuj się ze szkołą jak tylko zaczniesz podejrzewać, że masz do czynienia z problemem. Szkoła także będzie chciała rozwiązać problem.

• Porozmawiaj z wychowawcą klasy i pamiętaj, że sytuacja ta nie powstała z winy szkoły. Gdy nauczyciel zacznie obserwować sytuację i mieć oko na dręczyciela‑i jego zachowanie się wobec Twego dziecka‑sytuację będzie można względnie łatwo znormalizować.
• Zachęć dziecko do poszerzenia kręgu przyjaciół. Staraj się ich poznać. Poproś ich, aby pilnowali jeden drugiego.
• Jeżeli przemoc nie ustanie, skontaktuj się ze szkołą ponownie i napisz do dyrektora, aby wyjaśnił, jakie są zasady postępowania szkoły w razie stwierdzenia przypadków przemocy. Tym sposobem będziesz wiedzieć dokładnie, jakie działania szkoła podejmuje dla rozwiązania nabrzmiałej sytuacji.

1.  Dodaj dziecku otuchy podkreślając, że ignorowanie przemocy nie spowoduje, że ona zniknie, a może nawet pogorszyć sytuację. Dziecko musi być przekonane, że nie jest to jego wina i że nikt nie ma prawa stosować przemocy. Nie zachęcaj dziecka do odwetu.

2.  Podejmowanie dalszych kroków.  Jeżeli dokuczanie przybiera drastyczne formy możesz zawiadomić policję. Możesz też w każdym momencie zwrócić się po pomoc do organizacji pozarządowych bądź innych specjalistycznych placówek pomagających ofiarom przemocy.

3.  Postępuj wg ustalonych zasad i nie próbuj załatwić sprawy samemu. Ważne jest, aby konfrontacja z dręczycielem lub jego rodzicami odbywała się w warunkach zapewniających Twojemu dziecku bezpieczeństwo i miała na celu konstruktywne rozwiązanie sytuacji.

4.  Nie pozwól, aby dziecko nie chodziło do szkoły. Niezależnie od tego, jak dalece Twoje dziecko jest nieszczęśliwe, nie możesz pozwolić, aby pozostawało w domu. Najlepsze, co można zrobić, to przekonać dziecko, że sprawa zostanie załatwiona i że nie zrobiło niczego złego.

Trzeba być czujnym zarówno wtedy, gdy okoliczności wskazują, że Twoje dziecko może być ofiarą, jak i wtedy, gdy można sądzić, że samo stosuje przemoc wobec innych. Dziecko może kopiować agresywne zachowanie nie widząc w tym nic złego lub może to być sposób wyrażania uczuć, gdy przechodzi ciężki okres.

Porozmawiaj z dzieckiem i spróbuj ustalić, dlaczego zachowuje się w taki właśnie sposób. Uświadom mu, jak bardzo przykre jest to dla innych.

• Spraw, aby nikt w rodzinie nie osiągał agresywnym zachowaniem lub siłą tego, czego pragnie.
• Wskaż dziecku, jak przyłączyć się do innych bez stosowania wobec nich agresji.
• Omów sytuację z wychowawcą klasowym dziecka i ustal, w jaki sposób szkoła i Ty macie podejmować wspólne działania, aby położyć kres przemocy.
• Zapewnij dziecko, że jest kochane i że może liczyć na wsparcie.
• Nie żałuj pochwał, gdy dziecko jest dobre dla innych.
• Rozmawiaj z dzieckiem regularnie o sytuacji, aby upewnić się, że u podstaw przemocy nie leżą jakieś poważne problemy.

Źródło:https://bezpiecznaszkola.men.gov.pl/wpcontent/uploads/2015/09/agresja_i_przemoc_poradnik_nauczyciel_przeciwdziaanie_agresji_i_przemocy_w_szkole.pdf

Poradnik dla rodziców załącznik

"Między lekcjami. Jak rozmawiać z dzieckiem o przemocy w szkole (i nie tylko)"

Poradnik składa się z tekstów napisanych przez najlepszych polskich ekspertów-praktyków. Artykuły dotyczą bardzo różnych problemów.