Dzisiaj mija 122 rocznica urodzin Gen. Władysława Andersa.
Władysław Albert Anders (ur. 11 sierpnia 1892 w Błoniu, zm. 12 maja 1970 w Londynie) generał, polityk. 1914-1917 porucznik kawalerii w armii carskiej. Od 1917 w I Korpusie Polskim w Rosji (pułk ułanów krechowieckich). Od 1918 w Wojsku Polskim. Uczestnik powstania wielkopolskiego 1918-1919 oraz wojny polsko-bolszewickiej 1919-1921. 1923 ukończył Szkołę Wojenną w Paryżu. W maju 1926 szef sztabu wojsk rządowych dowodzonych przez gen. J. Malczewskiego (przewrót majowy). 1928-1937 dowodził Wołyńską, następnie (do 12 IX 1939) Nowogródzką Brygadą Kawalerii, z którą wszedł w skład armii "Modlin" gen. E. Przedrzymirskiego-Krukowicza (wojna obronna Polski 1939).
Od września 1939 w niewoli radzieckiej, więziony przez NKWD we Lwowie i w Moskwie. Zwolniony po podpisaniu 30 lipca 1941 układu polsko-radzieckiego, 1941-1942 dowódca Armii Polskiej w ZSRR, 1942-1943 Armii Polskiej na Wschodzie, następnie 1943-1946 II Korpusu Polskiego (Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie), z którym walczył m.in. pod Monte Cassino. W lutym 1945 ostro skrytykował ustalenia jałtańskie (jałtańska konferencja). Od lutego do maja 1945, wobec pozostawania gen. T. Komorowskiego w niewoli, pełnił obowiązki Naczelnego Wodza, po złożeniu urzędu objął ponownie dowództwo II Korpusu Polskiego.
UCHWAŁA NR 84/XIV/11
z dnia: z dnia 31 sierpnia 2011 r.
w sprawie: w sprawie nadania imienia Szkole Podstawowej Nr 4 w Łomży Na podstawie art.18 ust. 1 i 2 pkt. 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591; z 2002 r. Nr 23, poz. 220, Nr 62, poz. 558, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 214, poz. 1806; z 2003 r. Nr 80, poz. 717 i Nr 162, poz. 1568; z 2004 r. Nr 102, poz. 1055, Nr 116, poz. 1203 i Nr 167, poz. 1759; z 2005 r. Nr 172, poz. 1441 i Nr 175, poz. 1457; z 2006 r. Nr 17, poz. 128 i Nr 181, poz. 1337; z 2007 r. Nr 48, poz. 327, Nr 138, poz. 974 i Nr 173, poz. 1218; z 2008 r. Nr 180, poz. 1111 i Nr 223, poz. 1458; z 2009 r. Nr 52, poz. 420 i Nr 157, poz. 1241; z 2010 r. Nr 28, poz. 142 i 146, Nr 40, poz. 230, i Nr 106, poz. 675; z 2011 r. Nr 21, poz. 113 i Nr 117, poz. 679), oraz § 1 ust. 4 Ramowego Statutu Publicznej Szkoły Podstawowej, stanowiącego załącznik Nr 2 do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 21 maja 2001 r. w sprawie ramowych statutów publicznego przedszkola oraz publicznych szkół (Dz. U. Nr 61, poz. 624, z późn. zm.) na wniosek Rady Pedagogicznej, Rady Rodziców i Samorządu Uczniowskiego Szkoły Podstawowej Nr 4 w Łomży, uchwala się co następuje:
§ 1
Nadaje się Szkole Podstawowej Nr 4 w Łomży imię Generała Władysława Andersa.
§ 2
Wykonanie uchwały powierza się Prezydentowi Miasta Łomża.
§ 3
Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.
Przewodniczący
Rady Miejskiej Łomży
Maciej Andrzej BORYSEWICZ
119 rocznica urodzin generała Andersa
Wyniki wyborów patrona szkoły
Wpisany przez Małgorzata Kadłubowska
W dniach 11 – 12 maja 2011r. przeprowadzono wybory patrona Szkoły Podstawowej Nr 4 w Łomży.
Głosowanie przebiegało w IV turach według ustalonego wcześniej harmonogramu.
Nad prawidłowym przebiegiem głosowania czuwała komisja, w skład której wchodzili: wicedyrektor szkoły, przedstawiciele rady pedagogicznej, rodzice oraz uczniowie z Samorządu Uczniowskiego naszej szkoły.
W głosowaniu wzięło udział 677 osób uprawnionych do głosowania.
Frekwencja (zgodnie z listami osób uprawnionych do głosowania) przedstawia się następująco:
1. Uczniowie klas I – III – 90,6 %
2. Uczniowie klas IV – VI – 95 %
3. Rodzice uczniów klas 0 – III – 55 %
4. Rodzice uczniów klas IV – VI – 61 %
5. Nauczyciele – 97 %
6. Pracownicy administracji i obsługi – 100 %
Wyniki głosowania: Władysław Anders - 455 głosów - 67,2% Hanka Bielicka - 215 głosów - 31,8%
głosów nieważnych - 7, co stanowi około 1% oddanych głosów
Na Patrona Szkoły Podstawowej Nr 4 w Łomży wybrano Władysława Andersa.
Na Patrona Szkoły Podstawowej Nr 4 w Łomży wybrano Władysława Andersa.
Komu potrzebny jest patron?
Patron to "ten, kto się kimś, czymś opiekuje: obrońca, opiekun, protektor.
W chrześcijaństwie; święty, którego imię nadano komuś w czasie chrztu, lub pod którego opiekę oddaje się kraj, miasto, obiekt, osobę lub grupę” (Słownik Języka Polskiego).
Każda szkoła ma patrona. Pewnie też w każdej, a przynajmniej w wielu szkołach obchodzi się co roku Święto Patrona. Jeden raz w roku! A co poza tym? Jeszcze wpisuje się odniesienia do tej osoby w plan wychowawczy lub dydaktyczny, w Statut Szkoły itp. Wszystko jest zapisane, ale co z codziennym życiem szkoły? No cóż, sami chyba nie wierzymy w to, że osoba Patrona szkoły może być dla uczniów ważna, szczególnie dzisiaj, gdy coraz częściej mówimy o braku autorytetów i wartości. Aby się przekonać, że Patron szkoły jest ważny, i że jego wybór nie może być przypadkowy i nieprzemyślany, trzeba przeżyć takie spotkanie, jakie mnie dane było przeżyć przed kilkoma laty...
Pamiętam czas, kiedy szkoły podstawowe były zamieniane na gimnazja, albo na zespoły szkół, w których powoli „wymierała” podstawówka, a zostawało gimnazjum. Pracowałam wtedy w gimnazjum, które przejęło Patrona po szkole podstawowej. Gimnazjum im. Majora Henryka Dobrzańskiego−Hubala. Przez dwa lata pracy nie bardzo zwracałam uwagę na osobę Patrona, ale zmieniło się to w dniu, w którym odbyła się uroczystość przekazania przez szkołę podstawową (kończącą swą działalność) Sztandaru Szkoły dla gimnazjum, które miało zająć cały budynek. Na uroczystość zaproszono Kompanię Honorową Wojska Polskiego i byłych żołnierzy z oddziału Majora Hubala. Odsłonięcie tablicy pamiątkowej przed szkołą, odprawa warty, złożenie kwiatów, defilada – to wszystko było piękne, ale dopiero wydarzenie na sali gimnastycznej wprawiło mnie w zdumienie. Wielu zaproszonych gości, rodzice uczniów, delegacje z innych szkół.
Zaproszeni goście siedzą, za nimi stoi prawie całe gimnazjum – sześciuset uczniów. W pewnym momencie zostaje wywołany do mikrofonu żołnierz, który walczył w oddziale Majora Hubala. Starszy człowiek, który drżącą ręką trzyma mikrofon i cichym głosem wspomina, „jak to było” z Hubalem. Mówi kilkanaście minut, a na sali panuje cisza, jakby nikogo nie było! Nagle zatrzymał się czas i snuła się tylko opowieść Hubalczyka...
Gdy wracałam po uroczystości do domu, chłopcy z jednej z klas, w której uczyłam, odprowadzili mnie na przystanek. Opowiadali o tej uroczystości jak o czymś, czego nie można zapomnieć, co było takim przeżyciem, o którym nie można milczeć. Gdy już podjeżdżał autobus, jeden z chłopców stwierdził: „Fajna ta nasza szkoła... Ten Hubal to był „gość”! Też bym chciał, tak jak on!”.
Ten chłopiec świetnie wyjaśnił, po co jest Patron szkoły. Tylko trzeba dobrze przemyśleć, kogo wybierzemy na patrona, żeby to „Też bym chciał, tak jak on!” szło w dobrym kierunku.
s. M. Urszula Kłusek SAC
S. M. URSZULA KŁUSEK SAC – pallotynka. Współpracuje z czasopismami „Anioł Stróż”, „Sygnały Troski”, „Biblioteka Kaznodziejska”, „Katecheta”. Jest autorką książek ze zbiorami scenariuszy lekcji dla nauczycieli i katechetów.
Najmłodszy żołnierz Generała Andersa
Dostaliśmy list od Pana Krzysztofa Flizaka, najmłodszego żołnierza armii Andersa, który aktualnie jest w Polsce, choć już "na walizkach", za tydzień wraca za Atlantyk... Pan Krzysztof, odkąd dowiedział się o inicjatywie nadania szkole podstawowej nr 4 imienia gen. Andersa, wspiera ten pomysł całym sercem. Pozdrawia nas gorąco, przy okazji przesyła wiersz autorstwa Pani Barbary Teresy Dominiczak...
Najmłodszy żołnierz Generała Andersa
Co robisz, mały chłopcze pośród tych żołnierzy?
Za Tobą balast lęku i mrozu Syberii.
W szeregach generała, który w Polskę wierzył,
Szukałeś zapomnienia o losu mizerii.
Z otwartym umysłem wrosłeś w serce armii,
Której krew i ofiara wolność przynieść miały,
Lecz sprzedali Polskę ludzie podli, marni…
Kolejne pokolenia w niewoli wzrastały.
To nie Ty wybrałeś trud i ból tułaczy.
Wróg wyrzucił Cię z gniazda – dziecinnego raju.
Lecz dowiodłeś swą siłę duchową. Bez płaczu,
Ze ściśniętym sercem żyłeś w obcym kraju.
Ten kraj był przyjazny. Ta ojczyzna druga
Doceniła w Tobie Pięknego Człowieka,
Więc ucichła tęsknoty niepojęta struga
Za ojczystym domem, w którym nikt nie czekał.
Twoim domem duchowym, ocaleniem – wojsko.
Tam doznałeś osłody przyjaźni, miłości.
Tam uczyłeś się życia z ciepłem zwanym Polską.
Do dziś tę miłość głosisz czynami wdzięczności.
Serce masz tylko jedno, ale dwie ojczyzny.
W tej drugiej odnalazłeś spokój,
bezpieczeństwo.
Dla pierwszej, chociaż ciągle bolą stare blizny,
Niesiesz swoją dumę, mądrość,
CZŁOWIECZEŃSTWO.
Panu Krzysztofowi Flizakowi – w podziękowaniu
za życzliwe przekazanie cennych informacji o
swoim życiu, z przyjaźnią i życzliwością -
Barbara Teresa Dominiczak
"Generałowi Andersowi zawdzięczam moje życie. On uratował mnie z katorgi syberyjskiej, wywiózł mnie z „Nieludzkiej Ziemi”, zadbał o moje bardzo na włosku wiszące zdrowie, dał mi wszystko to, co miał, swoją rodzinę: Polską Armię, która mnie wyleczyła i wychowała w przebogatej kulturze naszego Narodu. Ona nauczyła mnie żebym nigdy nie zapomniał, ze jestem synem Wielkiego Narodu. (…)
Z serdecznym usciskiem,
Krzysztof Flizak ”
http://www.patronanders.pl/?p=321 - losy najmłodszego żołnierza gen. Andersa
wizyta Naczelnego Wodza na bliskim Wschodzie - unikatowe zdjęcia z kolekcji Krzysztofa Flizaka
